Mensen zijn meer dan hun opleiding of baan en studenten zijn niet hun diploma. Toch focussen we daar in het onderwijs op. Alle aandacht gaat uit naar het ontwikkelen van vooraf vastgestelde leeropbrengsten en het bijspijkeren van gebreken en hiaten in kennis en vaardigheden. We zien onze studenten als een vat dat gevuld moet worden met een vooraf bepaald hoeveelheid kennis en vaardigheden.
Het is zoiets als van elke boom verwachten dat ze appels opleveren, omdat we appels willen en geen peren. Onderwijs gaat over voldoen aan de norm en dat gaat per definitie te koste van inclusiviteit en diversiteit. We creëren en versterken ongelijkheid en zijn een keuringsinstituut die goed- of afkeurt. Je voldoet aan de norm en dan slaag je of je voldoet niet en dan faal je.
Positief onderwijs kiest een andere invalshoek. Het accent ligt niet op het vullen van een leeg vat met kennis en ervaring. Maar op mensen zelf, op hun potentieel, nieuwsgierigheid en drijfveren, wat hun leven betekenisvol maakt en bijdraagt aan welbevinden van het individu, de groep en de aarde waarop we leven.
Stel je eens voor hoe de maatschappij er uit ziet als we starten bij het gegeven dat alle kinderen vanaf de geboorte zijn geslaagd. Dat elk mens even waardevol is en zijn eigenheid ten volle mag ontwikkelen. Dan beoordelen we kinderen niet meer met toetsen die leiden tot slagen of falen maar voeren we voortdurend het gesprek over het bevorderen van het welbevinden en het versterken van het talent. Dan voeren we gesprekken waarbij het spinnenweb van positief onderwijs op tafel ligt en we samen met elke student kijken waar de volgende uitdaging ligt die bijdraagt aan de ontwikkeling en het welbevinden van de student. Dan is onderwijs persoonlijk en in dienst van het individu in plaats van andersom.
Dan zal de druk op studenten en docenten afnemen, ziekte afnemen, talent groeien, het zelfvertrouwen zal groeien en zal het bruto nationaal geluk toenemen.
We hebben allemaal een ladder in ons hoofd waarop de bankdirecteur, de CEO en de Consultant hoger staat dan de leraar, de zorgverlener, de winkelbediende. Dezelfde ladder geeft ook aan dat denken meer waard is dan doen. Dat theoretisch meer waard is dan praktisch en dat hebben we vervolgens opgenomen in onze beloningmodellen in bedrijven en onze beoordelingen van kinderen in het onderwijs.
Als ouder weet u dat elk kind even lief en waardevol is en een volwaardige plek inneemt in de samenleving. Net zoals een appelboom net zo waardevol is als een kersenboom of een brandnetel. Ecosystemen worden sterker door diversiteit.
Mensen en de samenleving ook.
Dank voor de inspiratie vanuit de positieve gezondheid Machteld Huber en Sandra van Hogen-Koster waar dit model aan is ontleend.
0 reacties