Het is vakantie en ik realiseer me dat ik de afgelopen weken gevoelens van angst heb waargenomen in mijzelf in verband met de aanstaande accreditatie van de opleiding waar ik aan ben verbonden. Angst is natuurlijk maar een woord en misschien klinkt het wel erg zwaar maar ik voel wel druk en dat heeft een weerslag op mij en mijn collega’s. Ik voel zelfs een weerhouding om dit stukje te plaatsen want ik vrees dat een deel van mijn collega’s mijn visie niet zullen waarderen. Misschien ligt het wel aan mij.

Vorige week hebben we met z’n allen een oefensessie gehouden waarin de verhalen en antwoorden en die we op de dag des oordeels gaan geven aan het panel hebben voorbereid en geoefend.

Als ik erover nadenk dan is zo’n sessie ongeveer hetzelfde als ouders die hun kind als voorbereiding op de citotoets op cito-training doen. Stel je voor dat de waarheid aan het licht komt en Pietje lager wordt ingeschat dan gehoopt, of erger, dat hij lager scoort dan de ouders met goed fatsoen aan hun vrienden durven vertellen.

Waarom willen we ons op de dag van de accreditatie mooier voordoen dan we misschien zijn? Of waarom kunnen we niet spontaan reageren op vragen en gewoon de waarheid vertellen zoals die op die dag wordt beleefd? Zou zo’n panel echt rode kruisjes zetten bij foutieve of onwenselijke antwoorden? Er is een sfeer ontstaan waarin het gaat over falen of succes.

Waarom is er geen sfeer van dialoog? Kijk panelleden, dit is wat we heel graag willen, dit is wat we al doen en dit is waar we van wakker liggen omdat het ons nog niet lukt. Willen jullie ons helpen? Waarom zijn we niet veel regelmatiger in gesprek met een panel zodat we van de opleiding een co-creatie maken en uit de sfeer van win/lose blijven?.

Als ik zelf in zo’n panel zou zitten dan zou ik vooral letten op spontaniteit, enthousiasme en eerlijkheid. Dat is voelbaar. Als die openheid er mag zijn dan zit het goed met de betrokken mensen en dus met de opleiding.

Zolang we als docenten en medewerkers op een hogeschool zelf angstig zijn voor een accreditatie zullen studenten angstig zijn voor toetsen. Ik zou het graag anders zien.

Categorieën: Onderwijs

Aldo van Duivenboden

Aldo helpt professionals en teams te groeien en het potentieel dat ze bezitten te gebruiken om de wereld mooier te maken.

0 reacties

Laat een reactie achter

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Aldo van Duivenboden